قیمت بالای سیم کارت ها

قیمت خطوط رُند اپراتورهای موبایل در شرایطی که از هر ۱۰۰ نفر ۹۱ نفر موبایل دارند، روز به روز بیشتر و فضایی تر می شود اما مشکل از کجا نشأت می گیرد؟
نود فناوری – افزایش ضریب توسعه تکنولوژی باند پهن و باند پهن همراه قطعاً کار را به جایی رسانیده که بازار خطوط همراه و ثابت رو به اشباع شدن است و به عبارتی دیگر اغلب مردم حداقل مالک یا دارنده یک خط ارتباطی هستند.اما نکته جالب توجه و روال چندین ساله این است که اپراتورهای موبایل از محل فروش اصلی ترین تراشه ارتباطات همراه سود هنگفتی می کنند و سیم کارت های خود را با قیمت فضایی به مردم می فروشند.در حالی که به نظر می رسد با توسعه تکنولوژی، افزایش ضریب نفوذ باند پهن و همچنین موبایل، تجارت سیم کارت از رونق افتاده یا حداقل به سمت بی رونقی متمایل باشد اما در عمل شاهد رویه دیگری هستیم که تنها یک سؤال را به ذهن متبادر می سازد “مردم نمی خواهند بازار سیم کارت ها از رونق بیفتد یا اپراتورهای موبایل؟”.زمانی که آمارها نشان می دهد به ازای هر ۱۰۰ نفر جمعیت، ۹۱.۴۶ نفر به تلفن همراه دسترسی دارند و پوشش سیگنال شبکه تلفن همراه در کشور به نسبت جمعیت ۹۴.۲ درصد است، پس طبیعی است که بازار را اشباع شده در نظر بگیریم که طبعاً از ارزش تجاری و اقتصادی بسیاری امور نظیر ارزش ذاتی سیم کارت می کاهد.در چنین شرایطی اپراتورها معمولاً باید به جنگ و دعوا و رقابت سنگین برای جذب باقی مانده فضای جامعه بپردازند اما شواهد چیز دیگری نشان می دهد؛ اپراتورهای موبایل هر کدام با ترفندی خاص سیم کارت هایشان را با بهایی چند برابر به مردم می فروشند و انگیزه آنها از انجام این کار نیز روز به روز بیشتر می شود.حال هر کدام از سه اپراتور موبایل فعال در کشور ترفند خاص خود را دارند؛ یکی سایت حراج می گذارد و دیگری با بازاریابی شبکه ای و تلفنی به دنبال رُندفروشی است.قطعاً برای اغلب مشترکان موبایل مخصوصاً کسانی که دارای شماره های قدیمی هستند، پیش آمده که با آنها از طرف نمایندگی یکی از اپراتورها تماس گرفته و نمونه شماره وی را در اپراتور دیگری پیشنهاد دهند که البته برای دستیابی به آن باید کمی پول بیشتری به نسبت سیم کارت های عادی بپردازند.قطعاً هیچ فرقی بین شماره و کدهای خطوط همراه وجود ندارد و اینکه عده ای با آب و تاب از خدمات ویژه سیم کارت شان می گویند چیزی نیست جز ترفند بازاریابی؛ اما با اینکه تمام مردم تقریباً نسبت به این شیوه تجارت آگاهی دارند اما شاهد رونق در این نوع فعالیت های اپراتوری هستیم که سؤال مذکور را (“مردم نمی خواهند بازار سیم کارت ها از رونق بیفتد یا اپراتورهای موبایل؟”) پررنگ تر می کند.در حالی که عده ای اقدام اپراتورها برای واگذاری خطوط رند با قیمت های نجومی را خلاف اخلاق و منافع مشترکان می دانند اما قانون هیچ منعی برای این نوع فعالیت ها در نظر نگرفته و استدلالش هم این است که اپراتورها بابت سرشماره های خود سالیانه رقم هنگفتی را به رگولاتوری (نهاد ناظر در حوزه ارتباطات) می پردازند و از این حیث طبیعی است که برخی خطوط خود را که متقاضیان بیشتری دارد به شکل حراج واگذار کنند.اپراتورهای موبایل وقتی منع قانونی برای مزایده خدمات خود در این بخش ندارند، طبیعی است که به عنوان بنگاهی تجاری منفعت اقتصادی را ملاک عمل قرار دهند اما این گونه تجارت قطعاً به مذاق عده ای که در کسب وکار شریک نیستند خوش نمی آید و طبیعی است که اغلب مردم آن را نمی پسندند، اما چرا بازار سیم کارت فروشی فضایی از رونق نمی افتد؟ملاک تعیین قیمت در بازار را دو شاخص عرضه و تقاضا شکل می دهد به گونه ای که رابطه ای معکوس بین آنها حکم فرماست؛ علم اقتصاد می گوید به هر میزان عرضه کم شود میزان تقاضا اوج می گیرد یا بالعکس هرچه عرضه افزایش یابد تقاضا نیز به همان نسبت برای یک محصول کم می شود.بنابراین در این حالت تنها یک معیار است که عامل رونق بخشی به این نوع تجارت اپراتوری شده است؛ تقاضا از سمت جامعه برای خطوط رند به اندازه ای بالاست که اجازه افت قیمت را نمی دهد.تا زمانی که مردم با هر گونه طرز تفکری حاضر می شوند بابت یک سیم کارت ساده از یک تا ۱۰۰ میلیون تومان بپردازند، طبیعی است که اپراتور و نمایندگان فروش آنها از پول بدشان نمی آید، این تجارت پرسود و حاشیه نقل و انتقالات آن به قدری جذابیت دارد که موجب اشتغال زایی در حوزه دلالی شده است.افرادی با قصد سود بیشتر، سرمایه ای را روی یک سیم کارت می گذارند تا در فرصت مناسب به اصل و سود پول خود برسند.تا زمانی که معیار انتخاب سیم کارت، چینش ارقام طبق سال تولد، شماره پلاک ماشین و… باشد و تجمل گرایی از اولویت نیفتد، این تجارت پابرجا خواهد بود.اپراتورهای موبایل این روزها بدجور در تب و تاب سیم کارت فروشی افتاده اند و تماس های تلفنی با مشترکان موبایل از سوی نمایندگی های دو اپراتور جهت سیم کارت فروشی روز به روز بیشتر می شود.اپراتور اول هم سایت حراجی را در نظر گرفته که سیم کارت های رند و پرتقاضا را پیشنهاد می دهد و فروش را برحسب پیشنهاد بیشتر انجام می دهد؛ نگاه به پیشنهادهای ارائه شده از سوی مردم برای یک خط جالب است و اگر سری به سایت در نظر گرفته شده این اپراتور بزنید کاملاً متوجه خواهید شد که مردم همچنان دنبال تجمّل هستند.فروش رندهای اپراتورهای دوم و سوم شاید به این شکل نباشد که سایت حراجی را مقابل دیدگان کاربران بگذارد اما نمایندگی های آنها به شکل تلفنی اقدام به فروش این سیم کارت ها یا سیم کارت های مشابه با خطوط فعلی کاربران با قیمتی بالا می کنند.البته گاهی پورتال فروش سیم کارت آنها با سرشماره های جدید در زمان های مشخصی بازگشایی می شود اما بعید است به عنوان فردی عادی توانسته باشید سیم کارت رندی را در فراخوان عمومی مشاهده کنید؛ طبیعی است اپراتورها بر سر واگذاری خطوط رند خود تمام تلاش شان را برای گران فروشی می کنند اما انتظار می رود صداقت نیز سرلوحه کار آنها باشد.نمایندگان یکی از اپراتورها در فروش تلفنی خود، شماره های مشابهی با خطوط دیگر اپراتورها را به مشترکان پیشنهاد می دهد که مشترک در زمان تحویل متوجه می شود خط پیشنهاد شده حداقل در یک شماره با خط فعلی اش اختلاف دارد؛ اما زمانی متوجه این تخلف می شود که کار از کار گذشته و دسترسی به آن نماینده فروش هم به علت تلفنی بودنش ممکن نیست.ممکن است اپراتوری در ظاهر فروش مزایده ای نداشته باشد اما با در اختیار قرار دادن سیم کارت های رند خود به نمایندگی هایش یا به طرق دیگر درصدد فروش نجومی آنها برمی آید.چاره کار تجمل زدایی و تغییر در فرهنگ مردم است در غیر این صورت قیمت سیم کارت های رند همیشه در فضا خواهد ماند.